IJzervreter

Met regelmaat zet ik een naald in mijn arm...niet voor een shotje want de endorfine komt met het lopen. Eerlijkheid gebied mij ook om te zeggen dat ik eigenlijk niet zelf de naald zet. Het gebeurt door de (overwegend) dames van de bloedbank waar ik als bloeddonor van tijd tot tijd een half litertje af sta.
Iedere keer wordt dan ook de HB waarde, het ijzergehalte, gemeten. Als dat te laag is mag je geen bloed geven. Na de donatie moet je natuurlijk ook weer nieuwe rode bloedlichaampjes aanmaken en is dus ook weer ijzer nodig. Je begrijpt dat ik een donatie wel slim plan na en niet voor marathons of andere wedstrijden als ik ieder beetje zuurstof in mijn benen nodig heb. Overigens schijnt een VO2max van 57 vrij hoog te zijn...
Zo af en toe neem ik dan ook een ijzer preperaatje. Laatst hoorde ik echter dat te veel ijzer ongezond zou zijn dus vandaag maar eens gegoogled en kwam twee stukkies tegen. Een uit Runners World over het warom van laag Hb bij hardlopers en een over het effect van te veel ijzer. Dat laatste lezende denk ik dat het risico op 'te veel' ijzer echt nihil is dus ik blijf van tijd tot tijd maar wat ijzer eten.
Op de site Voedingswijzer kan je lezen wat je moet doen om een ijzer te kort te voorkomen.