Strandloper

Het is eb als ik over de duinen kom, beneden een leeg verlaten strand voor mij alleen.
Wind in de rug, golven links, duinen rechts, en de jagende wolken daar overheen.
De enige sporen in het harde vlakke zand zijn die ik achter laat.
Een spoor dat in regen en wind snel vergaat.
Opeens is daar die ander, een loper net als ik.
Hetzelfde rimte, dezelfde pas, alleen hij geeft geen kik.
Zijn silloute steekt af tegen de grauwe winterlucht.
Hij lijkt zweven als de meeuwen in hun vlucht.
We gaan exact gelijk op maar toch laat hij mij op het lege strand soms alleen.
En zijn er weer alleen de strandvogels om mij heen.
Ik loop door, mijn pas en adem in harmonie.
Dat is het moment dat ik hem op weer zie.
Ik ga de duinen in naar huis en laat hem achter op het strand,
mijn spiegelbeeld in het natte zand.....