Zon, Wind en Zee(land)

Dit is waar je het als loper voor doet....

Gisteren na een werkbezoek in Middelbrug de terugweg naar huis niet via de snelweg gegaan maar 'binnendoor'. Een beetje vanuit jeugdsentiment heb ik bij Burgh - Haamsteden de auto geparkeerd bij de bekende vuurtoren (je weet wel die van de 250 gulden) om vervolgens een rondje te lopen. Pak uit, hardloopkleding aan. De hele middag had de zon geschenen maar die was op dat moment helaas weg achter de op de wind langsjagende wolken.

Van de vuurtoren naar de dorpkernen van Haamstede en Burgh. Uiteraard langs de pannekoekenmolen waar ik vroeger tijdens de vakantie wel eens een pannekoekje heb gegeten. Door langs de camping 'Duinrand' met het vliegtuig bij de ingang dat altijd indruk op mij maakte. Nu had ik daar iets minder aandacht voor. Ik had inmiddels 7 of 8 km op mijn klokje staan en in mijn beleving was het nog een stevig stuk naar de duinovergang bij de punt 'Westerschouwen'. Bovendien had ik op dat moment de stevige wind fors tegen. De twijfel begon een beetje toe te slaan of ik niet om moest keren om dezelfde weg terug te gaan maar ik wilde toch wel graag over het strand terug...Door dus maar! Dan merk je dat de wereld in je jeugd groter lijkt dan hij is...of op latere leeftijd kleiner wordt dat kan natuurlijk ook. Voor ik het wist was ik bij de punt waar ik het duin overklauter om vol in de wind te komen. Gelukkig had ik met de windrichting goed gegokt. Niet van voren maar wel vol van opzij op het strand zelf. Van karateristieke palenrij naar volgende palenrij. Zoals je op een kaart kan zien maakt de kust daar een bocht en langzaam maar zeker komt de wind meer en meer van achter. Als of je vleugels krijgt. Andere leuke bijkomstigheid: De zon was onder de wolken vandaan gekomen om netjes met een rode gloed in zee weg te zakken. Alleen in de avond schemer op het strand. Alleen met je gedachten, je hartslag, het rimte van je pas, de wind om je oren en meer en meer het duwjte in de rug van diezelde wind.

Na vijf kilometer over het strand een duinovergang opgebuffeld om te kijken of ik als bij de vuurtoren terug ben....geen vuurtoren.....de duinovergang weer afgevlogen terug naar het strand. Op naar de volgende overgang en daar inderdaad stond ik recht tegenover de vuurtoren. Met een eindsprintje naar de auto. Ruim 15 kilometer nauwelijks langzamer dan de tijd in een wedstrijd. Dit is het soort trainingen waarvoor je het doet. Soms voelt een training toch als een verplichting zeker als je je kilometers moet maken voor een marathon maar op zo'n moment met de frisse zeelucht, in een andere omgeving, mooie schemering etc is het een erg aangenaam bijna therapeutisch tijdsverdrijf. Je voelt je absoluut niet moe, sterker nog eerder verfrisd.

(Overigens zou een kennis van mij waarschijnlijk beweren dat dit komt door de goede invloed van zeeland;-p)

Het rondje op de kaart (met dank aan map24):