Nog een keer: Rotterdam....de gevolgen

Het is nu bijna twee weken na de marathon van Rotterdam en ik zie zojuistnog een post over deze race. Laat ik hier nog een keer mijn mening geven. Ik vind dat iedere loper zelf een zekere verantwoording heeft en dus ook zelf er op moet letten dat hij/zij zichzelf niet over de kop loopt. En laten we wel wezen. Stop een grote groep mensen bij elkaar dan is de kans groot dat er iemand tussen zit die een zeker risico loopt en ik denk dan ook dat je daarmee kan verklaren dat vorig jaar een loper onwel is geworden en is overleden.
Toch sta ik achter het besluit van de organisatie omdat niet iedere lopen (en zeker de minder getrainden) niet altijd hun grenzen kennen. Door het belsuit heeft de organisatie deze mensen tegen zichzelf in bescherming genomen. Niet dat ik altijd verstandig ben maar ik denk dat ik aardig volwassen begin te worden als loper en in rotterdam bijtijds gas heb teruggenomen (een volledig slag staat al op deze site). Ik ben hier de laatste twee weken in dit beeld bevestigd door mijn eigen trainingen.
Dinsdag na de marathon: klein rondje los gelopen
Vrijdag na de marathon: 12 kilometer in 57 minuten
Zondag: één week na de marathon een duurloop van 18km
Maandag: Coopertest met 3150 meter als resultaat.
Kortom, ik ben volledig hersteld en merk nu de temparatuur minder extreem is dat er met een lagere harslag weer harder gelopen kan worden. Op naar mijn inzet tijdens de batavierenrace.