Marathon Boy: liefde voor sport of .......?

Eind oktober uitgezonden bij de VPRO. De documentaire Marathon Boy. Een jongetje dat al op drie jarige leeftijd marathons loopt. Dit alles onder begeleiding van zijn adoptievader.

Opgroeiend in een sloppen wijk komt Budhia bij een judoschool. Een soort van opvang voor wezen onder leiding van Biranchi Das die deze school zelf financiert. Op een dag geeft hij de drie jarige Budhia straf door hem rondje te laten rennen om 6 uur 's ochtends. Als hij om 1 uur terugkomt loopt de jongen nog steeds. Dan ontstaat het idee: Dit talent ontwikkelen voor een olympische deelname op de marathon.

En dan ontstaan de dilemma's bij mij als kijker maar ook in het echt; is dit vrije wil van het kind, kinderarbeid of - uitbuiting? Als je hem ziet na een ultra van 65km waar zijn vader hem nog verder pushed dan lijkt je mening snel gevormd. Dit dilema speelt ook in de strijd tussen zijn stiefvader en de overheid. Als je uiteindelijk ziet hoe dit, ook nog met zijn echte moeder die zich mengt in de strijd, letterlijk resulteert in getrek aan het kind dan lijkt het antwoord klip en klaar: Dit kan niet.

Je moet dit niet bekijken vanuit het perspectief van een welvarend Nederland maar proberen te plaatsen in een land met armoede, kastensysteem, daarmee samenhangende sociale status, sloppenwijken etc. Door zijn sport krijgt Budhia een dak boven zijn hoofd, opleiding etc. Met zijn bekendheid wordt hij een stem en inspiratie voor andere arme kinderen. Uiteindelijk denk ik dan toch: Een kind moet kunnen spelen. Maar is het juist niet doordat hij met zijn lopen hij daar de ruimte voor krijgt en niet een sloppenwijk hoeft te knokken voor zijn dagelijks bestaan? Tuurlijk die mogelijkheid zou je ook moeten kunnen bieden zonder de sport maar eh.....geeft u nu allen massaal en met grote bedragen aan Unicef?

Voor de jonger is er een happy end; een beurs van de overheid en de mogelijkheid om te spelen met leeftijdgenootjes. En te trainen...maar of hij helemaal onbeschadigd is gebleven? Ik betwijfel het.

 Ga er eens goed voor zitten (90 minuten) en vorm zelf je mening;