Krantenberichten

Eindelijk de tijd gevonden om nog wat krantenberichten in te scannen over de marathon van Rotterdam. Dus onder het koje oud nieuws uit de spits:


En uit de Pers:

Nog een keer: Rotterdam....de gevolgen

Het is nu bijna twee weken na de marathon van Rotterdam en ik zie zojuistnog een post over deze race. Laat ik hier nog een keer mijn mening geven. Ik vind dat iedere loper zelf een zekere verantwoording heeft en dus ook zelf er op moet letten dat hij/zij zichzelf niet over de kop loopt. En laten we wel wezen. Stop een grote groep mensen bij elkaar dan is de kans groot dat er iemand tussen zit die een zeker risico loopt en ik denk dan ook dat je daarmee kan verklaren dat vorig jaar een loper onwel is geworden en is overleden.
Toch sta ik achter het besluit van de organisatie omdat niet iedere lopen (en zeker de minder getrainden) niet altijd hun grenzen kennen. Door het belsuit heeft de organisatie deze mensen tegen zichzelf in bescherming genomen. Niet dat ik altijd verstandig ben maar ik denk dat ik aardig volwassen begin te worden als loper en in rotterdam bijtijds gas heb teruggenomen (een volledig slag staat al op deze site). Ik ben hier de laatste twee weken in dit beeld bevestigd door mijn eigen trainingen.
Dinsdag na de marathon: klein rondje los gelopen
Vrijdag na de marathon: 12 kilometer in 57 minuten
Zondag: één week na de marathon een duurloop van 18km
Maandag: Coopertest met 3150 meter als resultaat.
Kortom, ik ben volledig hersteld en merk nu de temparatuur minder extreem is dat er met een lagere harslag weer harder gelopen kan worden. Op naar mijn inzet tijdens de batavierenrace.

Oudjes doen mee aan Batavierenrace

Nog een etmaal en dan verzamelen zich in Nijmegen de tientallen busjes met hardlopers voor de Batavierenrace. een van de grootste hardloopestafette lopen. Veel lopers die ooit gestudeerd hebben kennen de batavierenrace en ook niet lopers hebben tijdens de studententijd met regelmaat meegedaan aan de race of aan het fesst na afloop.
Ook ik heb tijdens mijn studie meerdere malen meegedaan. Vaak als loper voor een team van de universiteit van Wroclaw (Polen). Maar dat is al lang geleden en zodra je student af bent mag je niet meer meedoen..tenzij.....je bij TNO werkt.
Dit jaar ondersteunt TNO de organisatie. Bijvoorbeeld door de route beschikbaar te maken voor de TomTom. Dit is een van de vormen waarin TNO sponsort.
TNO mag dan ook bij uitzondering met een team meedoen. Onder de naam TAP (TNO afstudeerders Ploeg) zullen een aantal ex-studenten meedoen, de 'oudjes'.
Ik zelf ben de gelukkige dat ik ben ingedeeld in het nachtteam. Tot voor kort zat ik niet echt te springen om midden in de nacht 11,8 km te gaan lopen maar met de weersvoorspellingen voor zaterdag begin ik nu blij te worden dat ik 's nachts mag lopen. Het lijkt erop dat we komend weekend weer taferelen kunnen gaan zien als tijdnes de marathon van Rotterdam. De organisatie van de race verspreidt nu dan ook tips hoe je met de warmte moet omgaan. Voordeel bij de bat is dat met de loper een fietser meerijdt die drinken mee kan nemen maar voor de vaak toch minder ervaren lopers wordt het echt oppassen.
Maar nu even over de race: De race start in Nijmegen waar een dame een eerste rondje loopt. Daarna start de tweede loper (een man) met de eerste etappe die het team daadwerkelijk richting Enschede brengt. In de nacht wordt via Duitsland naar Dinxperloo gelopen. Om de derde loper op tijd bij het wisselpunt te krijgen propt de rest van het team zich in een bestelbusje en slingert zich een lint van meer dan 300 busjes zich door het oosten van het Land. Omdat niet het hele team in 1 busje start is er sprake van een nacht-, ochtend- en middagploeg. Ieder met zijn eigen busjes. Als u van plan was om komend weekend nog een personenbusje te huren dan maakt u zeker in het oosten van het land geen kans.
De voor de laatste etappe starten alle teams tegelijk voor een wedtstrijd naar het sportpark van de UT waar natuurlijk vooral de wedstrijdteams van de verschillende universiteiten een harde strijd leveren om als eerste over de streep komen. Daar moeten we TAP niet in de voorste regionen verwachten maar voor ons geldt dan ook (zeker voro de ex-studenten) meedoen is belangrijker dan winnen.

Foto's Marathon Rotterdam online

Hier enkele snapshot van mij en mijn vriend tijdens de marathon van Rotterdam gemaakt door marathonphotos.com.

De laatste loodjes

Finish

Wojtek op de finish

Innovaties in de loopsport

Hierbij een scan van een artikel uit de Gelderlander over 'innovaties' in de loopsport. Dit artikel gaat onder andere over de nieuwe sponsjes in de drinkbekers waar ik voor de CPC al over heb geschreven maar over de Championchip. Voor die-hard hardlopers weinig nieuws;-).

Rotterdam: Mission (im)possible

In een eerdere blog al even stil gestaan bij de extreme omstandigheden tijdens deze marathon. Hier nog een verslag van deze 42 warme en zware kilometers.
In de dagen voorafgaand aan de marathon was wel duidelijk geworden dat de temperatuur die dag een belangrijke rol zou gaan spelen. Iedere loper weet dat alles moet kloppen voor een goede marathon dus ik had thuis al tot vervelens toe geklaagd over het mooie weer. Immers, in de voorbereiding heb ik serieus nadacht over een aanscherping van mijn snelste tijd. Ik ben best eigenwijs dus als mijn vrouw of de organisatie zegt: "stel uw ambities bij" dan denk ik "dat zullen we nog weleens zien". Maar of het nou de ervaring is of dat ik gewoon wijzer wordt... Deze keer nog wel lang gedacht: "We zullen wel zien hoe het gaat" dat is al minder fanatiek dan "We gaan gewoon voor dat PR".
voor de start
Zondagochtend samen met mijn vriend Wojtek, die zijn eerste marathon zou lopen, en onze vrouwen op de trein gestapt naar Rotterdam na het bekende 'stevige ontbijt'.
De temperatuur was al aardig aan het oplopen en waar ik normaal gesproken graag vooraan sta in het startvak hebben we zo lang mogelijk buiten het startvak in de schaduw gewacht. Kort voor de start het startvak in gelopen vlak bij het Hofplein. Onder het 'genot';-) van Lee Towers met 'You'll never walk alone' gewacht op het startschot. Wojtek en ik hebben elkaar veel succes gewenst en afgesproken dat we in principe ieder ons eigen tempo gaan lopen en als dat toevallig samenvalt...perfect.
Spanning wordt opgebouwd met muziek en daar is de knal. Waar de toppers vooraan wegschieten sta je achteraan dan echt wel een minuutje te wachten voor je in beweging komt en dan nog begint het met voetje voor voetje schuivelend naar de startlijn. Gelukkig is het in Rotterdam zo dat je al wel op tempo kan komen voor je de startlijn overgaat.
Dat alles onder begeleiding van de film muziek van 'Mission Impossible'. Wilde de organisatie daar iets mee zeggen? Afdrukken op de stopwacht en gaan. Nog maar 42195 meter te gaan.
De eerste helft
Normaal gesproken zou ik nu gaan zoeken naar ruimte en snelheid. Schietend van links naar rechts om op tempo te komen en op naar de best haalbare tijd. Deze keer toch maar niet. Wel af en toe als het toch echt te langzaam gaat inderdaad er omheen. Voor de rest, mee met de flow en genieten van het publiek langs de route en de aanmoediging van onze vrouwen die ons uit het hele pak van lopers weten te pikken en ons enthousiast toejuichen.
Deze keer ook bewust de spuitende boten op de maas gezien. Leuk gezicht maar toen dacht ik al "spuit dat koele water maar over de brug heen" want vol in de zon en bult op was al duidelijk: Het wordt een zware dag!
Op het 5 km punt de eerste verversingspost en de eerste graadmeter voor een eindtijd. Door dat we langzaam meer ruimte kregen ging onze kilometertijd steeds verder omlaag. Ondanks de trage eerste vijf zat een tijd ruim onder de 4 uur er nog in. Voor mijn vriend Wojtek zijn belangrijkste doelstelling, voor mij een acceptabele eindtijd.
Even na het 5 kilometerpunt, vlak bij de maastunnel, hing een klok en thermometer aan een lantarenpaal: 32 graden!
De volgende 15 kilometer tot en met de halve marathon verlopen redelijk saai. Zo veel mogelijk proberen te drinken, samen een regelmatig tempo proberen aan te houden en constateren dat een tijd onder de vier uur er inderdaad in zit. We lopen redelijk constant. Bij de halve marathon is duidelijk dat het langzaam gaat. Ik loop meer dan tien minuten langzamer dan mijn langzaamste (mijn eerste) halve marathon ooit en bijna 20 minuten langzamer dan mijn PR. Wel is al duidelijk dat de ambulances het die dag druk gaan krijgen. Ik heb tegen die tijd al twee lopers gezien die de aandacht krijgen van de proffesionals. Kort na het halve marathon punt komt een ambulance over de route tegen de lopers in met toeters en bellen. Gelukkig gaan alle lopers goed aan de kant. Een domme toeschouwer vraagt zich hardop af of de ambulance niet over het fietspad kan in plaats van over het parkours..wat zijn mensen soms dom...
De warmte slaat toe
En dan, ergens bij kilometer 23 het klimmetje naar de dijk en dan langs de Kuip richting de Erasmusbrug. Samen nemen Wojtek en ik gas terug. Op dat stuk fietspad langs de weg liepen we in een bakoven. Voor mij het moment om even gas terug te nemen. Ik heb Wojtek aangemoedigd door te lopen en hem succes gewenst op weg naar een tijd onder de 4 uur. Ik ben even gestopt, gedronken (wat was ik blij met mijn bidonbelt) en mezelf weer op gang gebracht de brug over het spoor over op weg naar het 25 km punt en de volgende verversingpost. Daar aangekomen mijn lege bidon gevuld, verder bij getankt een doorgelopen. Vlak voor de Erasmusbrig stond een toeschouwer met Sinasappelparten waarvan ik er 1 heb meegepakt. Heerlijk om iets anders binnen te krijgen dan water en Extran. Ik weet niet hoeveel vocht ik er al in had gegooid maar op een gegeven moment gaat drinken je tegen staan (misschien is dat een reden waarom ik als student nooit dronken werd;-p).
De klim de Erasmusbrug op was ook weer aanleiding om gas terug te nemen en ik geef eerlijk toe, de gedacht om rechtdoor te lopen heeft serieus door mijn hoofd gespeeld. Immers een PR zat er niet meer in en als ik nu al af en toe moet wandelen zal het er niet beter op worden. Lijkt het inderdaad een mission impossible te worden.
Waarom dan toch niet uitgestapt? Tja, de koek was echt nog niet op dus dan toch maar doorlopen zodat het in ieder geval als training een grens verlegd. Op naar het kralingsebos dus ook in de wetenschap dat je daar best aardig in de schaduw kan lopen. Ik geef wel toe dat wandelen steeds vaker mijn wijze van voortbewegen werd. Vaak in de schaduw wandelen, drinken en weer op een rustig duurtempootje door de zon naar het volgende 'rustpunt'.
De race wordt stilgelegd
En dan...bij kilometer 35 hoor ik het nieuws: "Marathon stilgelegd. Begeef u rustig terug naar de Coolsingel. Iedereen krijgt zijn medaille" (alsof ik het daar voor doe!). Vanuit de organisatie is het dus inderdaad Mission impossible geworden.
Frustratie vecht met begrip en opluchting. Maar als ik naar de Coolsingel wil moet ik toch echt nog 7 kilometer afleggen en om dat nou helemaal te lopen...Ik ben immers niet in training voor de vierdaagse van Nijmegen (die vergelijking ligt voor de hand gegeven de omstandigheden). Dus ik zet door met mijn combinatie van hardlopen en wandelen, drinken, onder douches doorlopen (bewonders langs de route: "Bedankt!"). Ik krijg een dextro aangeboden door een toeschouwer terwijl ik wandel met de opdracht: "Wel doorlopen he!" en ik zet me met deze aanmoediging weer in beweging. Wat vervelend wordt vanaf kilometer 40 zijn krampscheutjes in mijn rechterlies en heel symmetrisch zowel links als rechts in de bovenkant van mijn kuitspieren. Toch bij de fotograven hardlopen en lachen naar het vogeltje want we willen later deze week natuurlijk wel mooie plaatjes op de site kunnen zetten. Ondertussen vroeg ik me wel af hoe het met mijn vriend zou zijn en ook of mijn vrouw zich niet te veel zorgen zou maken.
Mission Possible!
En dan....op de blaak komt de bocht naar de Coolsingel inzicht...tja en daar kunnen we natuurlijk niet wandelend aankomen dus we zetten voor een laatste keer aan. Bij iedere stap de krampscheutjes dus wel behoedzaam lopen om te voorkomen dan de hele spier in kramp schiet. Verder niet nadenken en focus op die finish! Ik loop op de Coolsingel! Voor een tweede keer heb ik Rotterdam uitgelopen! Welis waar geen toptijd maar ik ben er bijna. Opeens hoor ik 100 meter voor de finish:"HANS!!" en zie ik in het voorbij gaan de vrouw van Wojtek en mijn eigen vrouw die een fotootje maakt met haar mobieltje (helaas niet gelukt). Ik ben blij en ik ben binnen en druk met stopwatch af op 4:10 nogwat. Mijn slechtste marathon ooit maar toch ben ik tevreden. Ik denk dat ik kan stellen dat ik geluisterd heb naar de organisatie die voor de start opriep "Kom net zo gezond over de finish als dat u bent vertrokken". Vraag me niet hoeveel ik heb gedronken maar ik denk dat ik door bijtijds gas terug te nemen en inderdaad heel veel drinken en koelen ik redelijk fit de finish heb gehaald.
Vlak bij de kleedruimte kom ik mijn vriend tegen. Hij was inderdaad binnen de vier uur binnen met een netto eindtijd van 3:52. Wojtek, gefeliciteerd met dit mooie resultaat in deze zware omstandigheden! Na het omkleden en een plaatje gemaakt door mijn vrouw terug naar huis om na te beschouwen.


Inmiddels is er op TV en in de kranten veel gezegd over het besluit van de organisatie. Ik kan echter zeggen dat ik er als loper volledig achter sta. Ik denk zeker dat een categorie van lopers hiermee voor erger is behoed. Ik had voor mezelf al besloten om gas terug te nemen al geef ik eerlijk toe dat ook na het stopzetten ik niet van plan was om helemaal terug te wandelen. Laten we wel wezen. Dan was ik nog zeker een half uur langer onderweg geweest! Ik ben in ieder geval blij dat ondanks de extreme omstandigheden de inzet van de ambulance beperkt is gebleven tot: 125 infusen, 30 lopers naar het ziekenhuis en 17 opnames. Ik denk dat de meeste deelnemers zich nog kunnen herinneren hoe vorig jaar een loper bezweken is aan een hartaanval 500 meter voor de finish (ik zie nog de ambulances broeder in actie in de binnenbocht de Coolsingel op..).
Ook hoor ik het verwijt dat er niet voldoende water zou zijn geweest. Ik weet dat op de hele rij kraampjes bij de verversingsposten vaak alleen drank was in de achterste kraampjes maar er was altijd water en extran te krijgen dus dit verwijt is onterecht. Ik kan niet anders zeggen dan dat de organisatie het juiste besluit heeft genomen en zijn zaakjes echt op orde had. Als ik door ga met marathons lopen en Rotterdam weer op mijn programma staat, doe ik graag weer mee. Nog deze week beginnen we weer met trainen maar dat is ook voor de batavierenrace....

Rotterdam: uitgelopen...

...en met die titel hebben we dan ook alles gezegd. Iedereen heeft zelf gemerkt hoe warm het gisteren en was en ik kan me niet voorstellen dat men niet heeft gehoord of gelezen (bijvoorbeeld in Trouw , Volkskrant of AD met de uitslagen) dat de orgnisatie de race uiteindelijk ergens rond half drie heeft stil gelegd. Op dat moment hebben vrijwillegers en politie de lopers gevraagd om zich rustig richting finish te begeven. Aangezien ik me op dat moment al voor 2/3 rond het Kralingsebos had gelopen was voor mij de kortste weg naar de Coolsingel over de route. Met een scherp oog op mijn hartslagmeter en goed luisterend naar mijn lichaam heb dan ook al wandelend, dribbelend en hardlopend de marathon volbracht. Ik was binnen na 4 uur en 10 minuten. Ruim een half langzamer dan mijn PR. Iedereen kan op deze blog teruglezen dat ik op voorhand otch echt de intentie had om mijn PR aan te scherpen. Maar ook dat ik deze ambitie eind vorige week al had bijgesteld. Al met al ben ik tevreden want ik heb een van de zwaarste marathons in Nederland uitgelopen! Een langer verslag volgt binnenkort.

Rotterdam, de temperatuur en spanning loopt op

Iedere loper begint het nu in zijn vezels te voelen. De marathon is overmorgen. Ik heb net op een gezellig drukke markt in het WTC mijn startnummer en T-shirt opgehaald. Gesprek van de dag: De verwachte temperatuur. Tevens heb ik mijn mailbox een mailtje van de organisatie met de oproep: "Pas je ambities aan!". Erg interessant is ook de pagina op de site van de marathon waarop ze het verwachte temperatuurverloop op de dag aangeven. check this out!

Gisteren in Pauw en Witteman een interview met één va de BN'ers die meeloopt. Namelijk schrijver Abdelkader Benali die een boek heeft geschreven over de marathon.


(voor liefhebbers van lezen: Marathonloper, Uitgeverij De Arbeiderspers, ISBN 9029564822)
Voor iedereen die een marathon heeft gelopen zijn zijn uitspraken zo herkenbaar (alleen niet zijn uitspraken over de te verwachten eindtijd (2:48:48)...daar kan ik me totaal niet in herkennen;-p).

Rotterdam, de laatste inspanning

Nog iets meer dan een week en dan klinkt het startschot voor mijn vierde marathon. Voor de tweede keer start ik in Rotterdam. Vorig jaar door een blessure van kilometer 30 niet echt meer kunnen genieten. Dit jaar hoop ik hem 'netjes' uit te lopen. Waar mijn training af en toe aanleiding gaf tot een zeker optimisme over een mogelijk PR ben ik de laatste weken wat voorzichtiger. Mijn duurlopen vallen tegen en 'on top' heb ik deze week ook nog een paar dagen last gehad van een verkoudheid. Niet de ideale voorbereiding. Ergens rond de drie uur en drie kwartier is dan een nette eindtijd. De 3:37 van mijn PR zit natuurlijk onderweg wel in mijn achterhoofd en de na de eerste vijf kilometer zullen de rekensommetjes wel gaan malen in mijn hoofd. Ik weet niet of anderen dat ook hebben maar ik ga schemaatjes langslopen: "als ik dit tempo nu vasthoud kom ik uit op X:XX en als ik dan zo veel verval krijg zit ik nog op een eindtijd van Y:YY".
Zo heb ik afgelopen september in Amsterdam heel bewust geweten dat ik ruim onder mijn PR en zat en toen de man met de hamer me ongenadig onderuit sloeg wist ik dat ik in totaal ongeveer 5 minuten kon wandelen/rustenin die laatste 5km. We zullen volgende week dus ook wel weer rekenen en snel weten of het inderdaad de 3:45 wordt of dat er misschien toch nog een PR-tje inzit. Jammer dat ik tussendoor niet kan bloggen anders kon ik mijn rekensommetjes tussendoor hier neerzetten. Ik denk dat ze in het begin voorzichtig zijn en als het lekker gaat ze steeds optimistischer worden om vanaf kilometer 25 realistischer te worden en waarschijnlijk aardig goed de eindtijd gaan voorspellen.