Verslag CPC-loop

Een (druk) weekje na dato een kort verslag van de CPC-loop van 15 maart j.l.

Voor de start:
Het mooie van een loopje in de eigen stad is dat je vlak bij huis in de tram stapt om daar al te constateren dat je niet de enige loper bent. Bij aankomst in het centrum waren er al veel lopers met wat verhitte rode hoofden en medailes om de nek op weg naar huis (deelnemers aan de 5km en de jeugdloop).
Na de grote aanpassing van vorige jaar (enkele reis op de boulevard in plaats van een retourtje) is dit jaar de route nogh iets aangepast. De start en finish zijn beide een paar honderd meter verlegd. Hierdoor komt de start vlak bij het Malieveld en daar was dus ook de tent voor de businessrun opgesteld. Terwijl ik daar naar toe hobbel over het gras zie ik aan de rand van het Malieveld al enkele lopers warmlopen. Ik verdenk ze ervan dat zij de toppers zijn die binnen het uur hopen te finishen. Allemaal teamkleuren, postuur bonestaak en een huidskleur die een oorsprong in afrika doet vermoeden.
In de tent het tafeltje opgezocht van onze club, goed herkenbaar een de vlag die erachter tegen de wand hangt. Omgekleed, getwijfeld over longsleeve of niet. Nadeel was dat ik van mijn Polar niet de borstband bij me had dus ik moest mij mouwloze Adidas met sensoren aanhouden. Uiteindelijk dus gekozen voor deze mouwloze outfit met daarover de bedrijfssinglet. Na nog wat bijpraten en het verplichte groepsfotootje samen met een collega wat warmgelopen langs het Malieveld. Dit loopt een stuk prettiger dan de straten en steegjes in het centrum. So far ben ik tevreden met de nieuwe situatie.
De nieuwe situatie betekent ook meer ruimte rond de startvakken die we lekker voorbij mogen lopen als deelnemers van de businessrun tot en met het vak direct achter de toppers. Ik dnek dat ik slechts tientallen meters achter het startdoek sta. Mijn collega wurmt zich nog verder naar voren om uiteindelijk te starten vanuit uit het wedstrijdvak (waar hij, als hij als individu ook had gestaan met zijn startlicentie). Vervolgens is het wachten op de start.

De start:
De starttijd komt....., en gaat..... Net als een paar jaar geleden wordt er niet op tijd gestart alleen toen kon ik nog verstaan wat er werd omgeroepen en wisten we waar we op wachtten. Deze keer geen flauw idee waarom het zolang moet duren. Uiteindelijk heb ik niet meer gekeken hoe lang het duurde maar ik denk dat we al gauw meer dan een kwartier te laat te horen krijgen: "We gaan starten!" wat uiteraard werd begroet met een opgetogen gejuig. Bijna direct gevolgd door de knal van het startkanon. Leuk om te zien hoe een paar duizend man (en vrouw uiteraard) collectief 10cm inkrimpt en weer opveert. Een tweede knal doet de opmerking "False start" links en rechts opborrelen maar het pak lopers zet zich in beweging en een krap minutuje later loop ik onder het startdoek door, druk mijn polar af en begin aan mijn vierde CPC. Heerlijk met een zetje in de rug want de start loopt enigzins af.

De eerste kilometers:
..die gaan goed. Ik ben content met mijn kilometer tijden. Alle onder de 4:18, nodig voor een tijd onder de anderhalve uur wat een stevige aanscherping zou zijn van mijn PR. Er is aardig de ruimte op het parcours, de temperatuur is best lekker (al is de blote bovenarm in het begin toch wat frisjes). Bij de eerste verversingspost, Op ongeveer 6km, loop ik het gedrang voorbij (heb een klein flesje zelf bij me) om kort daarna naar rechts te draaien richting Scheveningen. Heb ondertussen weinig TNO blauwe singlets gezien al weet ik zeker dat een paar collega's mij al vooruit gesneld zijn. Geen flauw idee hoeveelste ik lig in het lopersveld en of we meedoen voor de uitslag. So far so good...en toen begon de ellende.

Km 8 tot 19...
Alles op schema voor een mooie eindtijd zelfs met verval aan het eind zit een PR erin en heel misschien die grens van 1:30....maar het mag niet zo zijn. Ergens in mijn buik is iets niet goed gevallen die ochtend en dat speelt op. Stevige kramp dient zich aan en het ontspannen lopen is voorbij (voor zover het mogelijk is om met 14km/uur ontspannend te lopen). Tot km 12 houd ik het volg zonder te veel toe te geven op de snelheid maar daar moet ik echt even stoppen, dubbelvouwen om de ergste pijn kwijt te raken, en weer aan te kunnen zetten. Niest is dan vervelender als een goed bedoelde "blijven dribbelen" van een van de andere lopers. Dit 'stop 'n go' blijft zo doorgaan met iedere paar minuten een korte wandeling. Mijn kilometertijden vervallen van onder de 4:20 naar opeens 4:hoog. Weg anderhalf uur en weg PR. Ik zie een TNO blauwe singlet me voorbij lopen op de boulevard en uit het zicht verdwijnen even later gevolgd door een tweede collega. Die houd ik echter in het zicht en ik ga voor het haasje over effect. Als ik loop haal ik hem in, als ik stop komt hij weer voorbij. Dit gaat zo door tot de laatste verversingspost (later gezien dat dit km 17 was) en de klim langs de Schevingsebosjes op weg naar de laatste kilometer. Aangezien mijn kilometer tijden me niets meer zeggen switch ik mijn Polar naar stopwatch en zie een tijd van 1:22 of iets dergelijks, ik ga rekenen en denk koppig "In ieder geval onder de 1:40 finishen!" Dan moet ik constateren dat ik echter door alle problemen de afstand helemaal vergeten ben en zie ik opeens het 19km bordje, kijk op mijn klokje en zie dat als ik nog even aanzet de 1:35 binnen bereik ligt.

De laatste 2 km:
Of het het extra shot adrealine was, mijn darmen het na een uur opgaven, of dat ik gewoon door de pijngrens heenging..ik weet het niet maar de laatste twee kilometer was de pijn zo goed als weg en doordat ik me 9 kilometer had ingehouden was er nog voldoende over om goed door te trekken en de laatste 2,1km heb ik gelopen rond de 15km/uur. De collega met wie ik haasje over heb gedaan was ik al gauw kwijt en de collega die mij het nakijken gaf op de boulevard kon ik even later ook achter me laten. Met de verlegging van de finish volgende, na een laatste aanmoediging van een vriend langs de kant, nog twee bochten naar rechts en daar was de finish. Polar afgedrukt onder de 1:34 en mijn PR met 1 minuut aangescherpt!
Als team zijn we dit jaar net bij de eerste 10 geeindigd met een totaal tijd van 4:26:23. Twee plaatsjes lager dan de achtste stek van vorig jaar. Ik was de vierde loper ne tel dus niet mee in de uitslag;-(. De andere teams waren 46ste en 142ste (bij de 10 waren de resultaten plaats 11, 30, 39, 44, 45, 76 en 168.
Als individu ben ik 241ste geworden van de 5765 lopers in mijn categorie en dat levert dan onderstaand plaatje op...



In de tent na afloop nog wat nagepraat met de collega's. Zoals een het treffend verwoordde: Je spijsvertering is soms een tombola en deze keer had ik het verkeerde lootje getrokken. Tja, een waar woord maar daarmee niet minder jammer. Toch nog wel tevreden met een PR. Verder stond er op onze tafel wel een mooie beker te glanzen. Eveline Botter was met 42:59 de snelste vrouw in de business run. Tja, dat soort prestaties kan ik alleen maar van dromen.
Op naar Rotterdam en dan daarna misschien nog een keer een aanval op die 1:30 (al volgt na Rotterdam eerst nog weer de deelname aan de Batavierenrace net als vorige jaar met TNO).