Strandmarathon Den Haag: een verslag ter plaatse

Afgelopen zondag vond de 4de editie van de strandmarathon van Den Haag plaats (voorheen bekend als de zwarte marathon). Uw verslaggever ter plaatse had besloten om niet als stuurlui aan wal te staan maar op te gaan in de uitdaging, de beleving om 'van binnen uit' verslag voor u te kunnen doen.

Wat is de strandmarathon? Heel simpel: Start en Finish bij het clubhuis van Hague Road Runners. Even langs Scheveningen naar het strand (~4km) en dan het strand op. Opweg naar Noordwijk, daar om keren en langs exact dezelfde weg weer terug! Bijna 35km over het strand en daarmee is de naam 'Strandmarathon' meer dan terecht. Op afstandmeten ziet dat er dan zo uit:


Dat is dus de route. Klip en klaar, gewoon 42 kilometer plus een beetje. Nu komt met deze route alleen een catch, of beter gezegd twee!:
1) met hardlopen op het strand is het altijd slim om het zo te plannen dat het eb is, of ten minste voldoende eb om op het harde zand te kunnen lopen en dan het liefst ook nog waar het een beetje vlak loopt;
2) wind: aan de kust van Nederland wil die ook nog wel eens een rol spelen.

Het mooie (harde) strand op de heenweg.

Afijn het harde zand dus: Als je voor de lol loopt (voor sommige mensen klinkt het onwaarschijnlijk dat dit kan maar u en ik weten wel beter) kies je als het vloed is ervoor om door de duinen te lopen over het fietspad of je beperkt de afstand over het strand en noemt het dan een krachttraining. Dit alles gaat natuurlijk niet op bij een strandmarathon. Het goede nieuws is dat bij de start om half vijf het inderdaad eb was. Het slechte nieuws is dat dan het water dus omhoog komt en daarmee het harde strand steeds smaller wordt. Dat was dan ook te merken na ongeveer anderhalf uur, dus zo'n 18km in mijn geval, was dat steeds vaker uitwijken voor een golf. Ook een lekkere verstorende factor is het lusje van het strand af, over de buitensluis van de Rijnmond in Katwijk. Na het keerpunt in Noordwijk werd het strand er niet breder op en op het einde was het kiezen tussen een zompige strook langs de branding of het vlak gewaaide zand hoger op. Beide niet echt lekker lopen en een garantie om regelmatig weg te zakken waardoor je afzet niet echt aankomt. Of beter gezegd: echt niet aankomt.

Factor 2: De wind. Tja, Typisch Nederlands uit west zuid west. Wederom als je voor de fun loopt (ja dat is nog steeds mogelijk) kies je de route zo dat je bijvoorbeeld beschutting hebt op de juiste stukkies of je begint met tegenwind zodat je op de terugweg lekker voor de wind wat tempo kan lopen. Of je maakt er een hardheidstraining van.
Ook hier gooit een georganiseerd event roet in het eten. De wind stond namelijk zo schuin over het strand dat deze tegen was van start naar strand, mee tot een Noordwijk (wat wel lekker liep op het toen nog harde zand) maar  u raadt het al; Stevig tegen dat hele lange eind van Noordwijk naar Scheveningen terug. Dat je dan dat laatste stukje nog een duwtje in de rug krijgt als je van het strand naar het clubhuis loopt is dan een schrale troost. Die op zich nog wel welkom is als je nog wat klimmetjes moet verwerken.

Wat ook wel leuk is met dit mooie heldere winderige weer. Zodra je bij Scheveningen het strand op komt zie je Noordwijk al liggen. Het lijkt zo dichtbij maar dan is het toch echt ~17 kilometer naar het keerpunt. Om daar vervolgens Schevening te kunnen zien en dan te weten dat je weer 17 kilometer voor je kiezen krijgt met steeds minder hard zand en het toch wel als pittig te bestempelen tegenwindje.

Ik kan deze editie niet vergelijken met andere edities maar voor mij was dit toch duidelijk een van de zwaardere marathons die ik heb mogen lopen. Alle andere 'zware' tikten aan door de hitte (inclusief Zeeland) maar niet door deze combinatie van ondergrond en tegenwind. Kijken naar de uitslag krijg ik wel een indruk dat het niet zo zwaar 'hoeft te zijn'. De winnaar van deze editie deed er met een eindtijd van 3:27 bijna 20 minuten langer over dan vorig jaar. Verder waren er 2 lopers die bij Noordwijk zijn uitgestapt en daarnaast nog eens 5 DNF. Ook dit was vorig jaar niet het geval.

de start

Zou dat een verklaring zijn waarom het een klein gezelschap was dat om half vijf aan de start stond? 32 individuele heren, 1 dame en 10 estafette koppels? Aan de organisatie hoeft het niet te liggen? Mijn complimenten voor de organisatie van dit zeer gemoedelijke event. Goede begeleiding onderweg met medewerkers die de route aangeven op dat stukje naar en van het strand waar dit relevant is en dit vergezeld van enthousiaste aanmoedigingen. Ook de verversingposten waren goed uitgerust met water en sportdrank en de gebruikelijke banaan.

Een van de verversingposten.

Ik zeg niet dat ik nog een keer meedoe maar ik zeg zeker niet dat ik nooit meer meeloop. Voor iedereen die wel een uitdaging aan durft te gaan die een gewone 'stadmarathon' overstijgd, die niet bang is om op zichzelf aangewezen te zijn (want in een groepje lopen is er met dit soort aantallen niet bij, laat staan dat er pacers met ballonnetjes en hesje voor jou het tempo aangeven) en mee wil doen voor 'de ervaring' en niet 'voor de toptijd' kan ik deze strandmarathon van harte aanbevelen.

Dat je dan met je inschrijfgeld ook nog een goed doel ondersteund versterkt alleen maar de motivering om dit allercharmanste event extra onder de aandacht te brengen!

en zo ziet 'moe maar voldaan' en ook een beetje
opgelucht eruit na 42.2km en ruim 4 uur.